Debuutalbum van The Heatherlys, “Neon Neverland”.

De ene helft van The Heatherlys is niemand minder dan Eric Heatherly. Kenners van countrymuziek zullen bekend zijn met deze naam, want de ex-Shania Twain gitarist verrijkt de Nashville gemeenschap al sinds het begin van de jaren 2000 met zijn geheel eigen geluid. Een sonisch brouwsel waarin ingrediënten uit rockabilly, countryrock en melodieuze folkpop te herkennen zijn. Zijn eerste album “Swimming in Champagne”, mede geproduceerd door Keith Stegall (Alan Jackson), stormde al de country hitlijsten binnen. En singles zoals de Statler Brothers-bewerking “Flowers on the Wall” bereikten ook topposities in de hitlijsten.

Eric Heatherly had dit concept verder kunnen brengen. Maar de man die in 1970 werd geboren in Chattanooga, Tennessee, is een zoeker. Hij is ook een hopeloze romanticus met een uitgesproken voorliefde voor vintage stijl: hot rod auto’s, zwart-witte Florsheim schoenen, Elvis-typische cotillo’s en vetkuiven. Deze tijdloze rock-‘n-roll-stijl heeft waarschijnlijk ook de aandacht getrokken van zijn vrouw Lindsey tijdens hun eerste ontmoeting. Net als Eric is de blonde zuidelijke artieste gefascineerd door het geluid en de stijl van de jaren 50 en 60. Wat is er dan logischer dan hun twee solocarrières samen te voegen tot The Heatherlys?

“Neon Neverland” 13 tracks in perfecte harmonie

Zoals “Neon Neverland” nu bewijst, was het een goede beslissing. Want de twee zitten niet alleen op dezelfde golflengte als het gaat om mode. Ze zijn ook muzikaal aan elkaar gewaagd en harmoniëren perfect op de 13 nummers van hun debuutalbum. Sterker nog, Eric en Lindsey gooien elkaar de harmonieuze bal toe, ze vullen elkaar aan en stimuleren elkaar en halen het beste in elkaar naar boven als zangkoppel.

De opener en titeltrack is al een muzikaal hoogtepunt: een romantische countryrock song die doet denken aan zonnige snelwegen. In “Vintage Hearts”, dat wordt gekenmerkt door jaren ’90 countryklanken, maken ze duidelijk hoezeer ze gehecht zijn aan de stijl van vervlogen tijden – misschien wel zoiets als hun persoonlijke anthem. Af en toe zoeken The Heatherlys het onderste uit de kan op “Neon Neverland”. Bijvoorbeeld in de robuuste blues “Daily Driver” en in – de titel zegt het al – “Honky Tonk Rock ‘n’ Roller”. Een ander hoogtepunt is het nummer “Extinction”, dat doet denken aan de Mavericks, waarvoor ze een goede oude vriend in de studio uitnodigden: Slide virtuoos Lee Roy Parnell. Het nummer bewijst dat de “Clapton van de country” tot op de dag van vandaag niets van zijn artisticiteit heeft verloren.