Joe Diffie overleden
Joe Diffie is op 61-jarige leeftijd overleden aan complicaties van het coronavirus
Grand Ole Opry-ster Joe Diffie, die vele miljoenen albums heeft verkocht, is op zondag 29 maart 2020 overleden na een kortstondige ziekte. Diffie, 61 jaar oud, vertelde afgelopen vrijdag dat hij positief was getest op COVID-19, het coronavirus. Hij is nu de eerste muziekster die aan de ziekte is overleden.
Joe Diffie was een van de grootste countrymuzikanten van de jaren 90 en zorgde voor meer dan 20 hits in de top tien. Een aantal van zijn hits stonden op nummer 1, zoals “Home”, “Third Rock from the Sun” en “Pickup Man”. Hij won vier gouden platen en twee platina platen voor zijn albums.
Samen met anderen schreef hij niet alleen negen van zijn eigen hits, maar ook succesvolle nummers voor Jo Dee Messina, Holly Dunn, Tim McGraw en Conway Twitty. Tijdens zijn carrière won hij zowel Grammy Awards als CMA Awards.
Hij stond bekend als een “zanger voor de zangers” en werd geprezen door grote namen als Tammy Wynette, George Jones, Gene Watson, Vern Gosdin, Liza Minelli, Garth Brooks, George Strait en Buck Owens. Diffie vierde vorig jaar zijn 25ste jubileum als Opry-ster met een show waaraan onder andere Vince Gill, Michael Ray en Ricky Skaggs meewerkten.
Diffie werd geboren op 28 december 1958 in Duncan (Oklahoma) en groeide op in een muzikaal gezin. Tegen de tijd dat hij op de middelbare school zat, zong hij al in gospelgroepen zoals Higher Purpose. Hij was vier jaar lang lid van de bluegrass-band The Special Edition en maakte zijn eerste album met deze groep in 1985.
De eerste single van Joe Diffie was “Home”, een opmerkelijk debuut dat in 1991-92 op nummer 1 stond. Hij scoorde vervolgens hits met “If You Want Me To,” “If the Devil Danced (In Empty Pockets),” “New Way (To Light Up an Old Flame),” “Is It Cold in Here,” en “Ships That Don’t Come In.” In 1992 ontving hij een Grammy-nominatie voor “Not Too Much to Ask”, zijn duet met Mary Chapin Carpenter. Hij werd dat jaar ook genomineerd als CMA Male Vocalist.
In 1993 won Diffie een CMA Award voor “I Don’t Need Your Rockin’ Chair”, opgenomen met George Jones en andere gastvocalisten. Hij bleef indruk maken als liedjesschrijver dankzij de nummers “I’m the Only Thing (I’ll Hold Against You)” en “Memory Lane”, die in 1993 allebei singles werden voor respectievelijk Conway Twitty en Tim McGraw. In 1993 werd Joe Diffie ook opgenomen in de cast van Opry en was hij een van de presentatoren van de award-show van de International Bluegrass Music Association (een optreden dat hij herhaalde in 1999).
De meeste van zijn vroege singles waren ballads, waarin zijn krachtige honky-tonk-tenoorstem uitblonk. Vanaf 1993 verscheen er een andere Joe Diffie op zijn albums. Hij bracht een reeks zeer succesvolle nieuwe uptempo-nummers uit. Dit waren onder andere hits zoals “Honky Tonk Attitude” (1993), “Prop Me Up Beside the Jukebox” (1993), “John Deere Green” (1994), “Third Rock from the Sun” (1994), “Pickup Man” (1994), “I’m in Love with a Capital U” (1995), “Bigger Than the Beatles” (1996) en “C-O-U-N-T-R-Y” (1996).
1997 was ook het jaar van zijn acteerdebuut. Hij speelde samen met Johnny Cash in de tv-film All “My Friends Are Cowboys”. Hij sloot het jaar af als grootmaarschalk van de kerstparade in Nashville.
Samen met AGR Television Records bracht Joe Diffie in 2009 “The Ultimate Collection” uit en in samenwerking met Rounder Records in 2011 het album “Homecoming: The Bluegrass Album”. De countryzanger was de laatste tijd weer vaak in de studio, waar hij aan nieuwe muziek werkte.
Joe Diffie laat zijn vrouw Tara en zijn kinderen Parker, Kara, Drew, Tyler en Kylie achter. Er zijn nog geen details over de begrafenis bekendgemaakt.